Mijn eigen scheiding was snel en goedkoop

Dit is de eerste ervaring in mijn reeks “Als je toen wist wat je nu weet, dan….”

In deze blog over mijn scheiding lees je:

  • hoe verliep mijn scheiding
  • waar ging het fout
  • de gevolgen
  • mijn advies

Wat zal ik vertellen over mijn scheiding….

Van fouten leer je, zeggen ze. Nou dat heeft bij mij even geduurd, maar ik kan het wel bevestigen.
Ik was getrouwd in gemeenschap van goederen en in 2014 officieel gescheiden. Althans in 2014 hadden we een echtscheidingsbeschikking en is onze scheiding bij de gemeente ingeschreven. Ik wilde namelijk snel en goedkoop scheiden. Dat is niet helemaal gelukt. Onze echte scheiding begon in december 2013 en was pas helemaal rond in oktober 2015.

Ik durfde het niet te zeggen

Toen ik wilde scheiden, wist ik niet hoe ik dit moest vertellen aan mijn ex. Hij voelde wel al wat aan en ging daar allerminst prettig mee om. Uit angst ben ik eerst naar mijn ouders gegaan en van daaruit de scheidingsmelding gedaan. Het was december 2013 toen ik al mijn moed bijeen had geraapt en mijn toenmalige man vertelde dat ik wilde scheiden. Ik had de eerste de beste advocaat benaderd die onze scheiding gesubsidieerd kon regelen. Het was overigens een best groot en lang bestaand kantoor, dat was voor mij toen belangrijk. Van mediation had ik niet gehoord en bovendien wilde ik het allemaal zo snel als mogelijk.

Zo snel en goedkoop als mogelijk

De advocaat heeft een echtscheidingsconvenant opgesteld waar we de verdeling van de inboedel en de woning in hadden opgenomen. Deze verdeling had ik zelf gemaakt en mijn inmiddels ex-partner vond het allemaal wel prima. Als hij gewoon het convenant zou ondertekenen dan zouden we voor weinig geld klaar zijn. Na twee maanden ontvingen wij de beschikking van de rechtbank, de advocaat heeft het doorgegeven bij de gemeente en de scheiding was rond. Ik heb de advocaat drie keer gezien in totaal. Samenvattend was de scheiding snel, goedkoop en zonder ruzie. Of beter gezegd, gehaast, slecht geregeld en had een hele verdrietige nasleep.

Waar ging het mis

De focus lag bij ons op het voorkomen van ruzie maar ieder om eigen redenen. Zo was ik bang door de reactie van mijn soon to be ex en ik voelde me schuldig. Hij had op zijn manier de hoop dat het ooit nog goed kwam en vond mede daarom alles wel best. We zijn verder niet betrokken geweest bij de scheiding. We hebben ons niet laten informeren over de mogelijkheden en gevolgen. We hebben gewoon de standaard vragen beantwoord, zonder advies hierover in te winnen. Wel of geen partneralimentatie? Wel of geen verdeling van het pensioen? Wie blijft in het huis wonen? Wat is er verder te verdelen en hoe ziet de verdeling er uit?

We waren niet betrokken bij het proces

De advocaat heeft de afspraken in het convenant opgenomen en de scheiding geregeld. Het ging helemaal langs ons heen. Na het ondertekenen van de akte van berusting (een document waarmee je aangeeft akkoord te zijn met de scheiding) heeft de advocaat de scheiding doorgegeven bij de gemeente. Dit was het laatste wat we hadden gedaan.

Niet verwerkt

Daar kwam het moment van spullen verdelen. Dat was heel emotioneel en het begin van een knipperlicht relatie NA de scheiding. Mijn ex bleef in onze gezamenlijke koopwoning en ik had een huurappartement toegewezen gekregen. Toen hij na enkele maanden wat laatste spullen langs kwam brengen, ontstond een emotionele situatie. We hadden namelijk niet eerder gesproken over de scheiding en bij het weerzien kwamen alle gevoelens naar boven. Het contact kwam weer terug en we besloten in therapie te gaan om de relatie een nieuwe kans te geven.

Stom stom stom!

We hadden de scheiding beter tijdens het echtscheidingsproces kunnen verwerken in plaats van erna. Onze verzoening duurde ook niet lang, na een korte periode van herkenbare en terugkerende problemen en irritaties, zijn we weer uit elkaar gegaan. Deden we dat deze keer beter? Nee, na een ruzie gingen we weer op de negeerstand om vervolgens een jaar later weer dezelfde fout te maken. Hoe dat is verlopen, wordt nog vervolgd in een andere blog….

Niks doorgegeven

Uit onwetendheid hebben we ook niks laten aanpassen in de hypotheekaktes. De advocaat had wel iets genoemd over hypotheek en een notaris, maar zeker weten deed zij het ook niet. Wij gingen er van uit dat de afspraken opnemen in het convenant voldoende was. Wij hadden nergens die afspraken doorgegeven.

De gevolgen

Ik stond dan ook raar te kijken toen ik enkele jaren later werd gebeld door een notaris. Blijkbaar was mijn handtekening nodig voor de verkoop van de gezamenlijke woning. Ook bleek mijn ex achterstanden te hebben in de hypotheekbetalingen en was ik daar ook aansprakelijk voor.
Gelukkig konden die achterstanden verrekend worden met de overwaarde. Maar zo waren er nog meer situaties door onze snelle en “goedkope” scheiding die zonder ruzie verliep. Dit had uiteindelijk een hele lange, verdrietige en dure nasleep.

Mijn persoonlijke advies bij een scheiding

Neem je tijd tijdens de scheiding, want emotionele verwerking hoort erbij.
Hier komt mijn mantra “Regel het goed, regel het samen” vandaan. Laat je goed informeren en ga naar een mediator. Ik gebruik, nu als mediator bij scheidingen, mijn eigen scheidingservaring om beiden uitvoerig te informeren over de mogelijkheden. Ik help bij de te maken keuzes en fungeer als een gezamenlijke vraagbaak en aanspreekpunt. Wie moet wat, waar en wanneer doen of doorgeven.
Emoties, goede communicatie, informatie en goede afspraken, ze horen allemaal bij het echtscheidingsproces!

Geschreven door:
Rachel Schulte
Mediator&Echtscheidingsbemiddelaar
Haarlem

Geef een reactie